PÊPARÊ BIHARÊ

Di edebiyatê de ya ku kameraya hûrbîniya xwe dike ser qadeke tengtir û kûrtir herhal kurteçîrok e. Li wê qadê hest û hizrên piçûktir dijîn û bi hûrbîniya nivîskar zelal dibin.
Ev kurteçîrokên han ew jiyan in, ku Zînistanî kameraya xwe kiriye ser. Caran ew jiyan wekî monologan in, caran jî dengê kesan, hin caran jî kula dil û şayîşên wan in. Li gel vê jî, zimanekî ji sewt û gewriya karakteran derhatî rengê xwe dide metnê. Ev berhem jî, wekî berhemên din ên Zînistanî, dengê wan jinan e, ku jiyan bi wan dilive û Pêparê wan e, ku ti carî xêrê bi wan re nayîne. Li aliyê din him tiştên edebî û him yên zimanî, wekî qeyd, dikevine nava vê berhemê.
Di vê berhemê de, her wisa kurteçîrokek jî heye, ku silavê dide tradîsyona çîroknûsiya Kurdî.
Rizgar Elegez