1937 yılında İsfahan’da doğdu. İlk gençlik yılları Abadan’da geçti. 1955-1974 yılları arasında İsfahan’da ve çevre köylerinde öğretmenlik yaptı. Daha sonra Tahran’a yerleşti. İlk yazıları (şiirler ve folklor üzerine) Payam-e Novin (Yeni İleti) dergisinde yayımlandı. Bu dergi yoluyla Sovyet yanlısı Tudeh Partisi ile tanıştı ve 1962 yılında birkaç ay cezaevinde kaldı. İlk öyküleri 1968’de Mesl-e Hemişe (Her Zamanki Gibi) adıyla yayımlandı. Aynı yıl Şazde Ehtecab’ı (Şehzade İhticab) yayımladı. Golşiri 1973 yılının birkaç ayını bu romanı yüzünden cezaevinde geçirdi ve Milli Eğitim’deki işini kaybetti. 1972’de yazdığı Kristin ve Kid yeni roman alanında bir denemedir. Nemazxane-ye Kuçek-e Men (Benim Küçük Mescidim) adlı öykü kitabı 1976’da, Berre-ye Gomşode-ye Ra’i (Çobanın Kaybolan Kuzusu) adlı romanı da 1978’de yayımlandı. Golşiri bundan sonra Selaman ve Absal adlı oyunu yazdı, oyun daha sonra sahnelendi.

Golşiri 1978’de İran Yazarlar Derneği’nin etkin üyelerinden biriydi. 1979’un birkaç ayını "Uluslararası Yazarlık Projesi" davetlisi olarak ABD’de geçirdi. 1980’de İran’a döndü, yeniden Milli Eğitim’deki görevine döndü ve çevirmen Farzane Taheri ile evlendi. Bu yıllarda Yazarlar Derneği’nde etkin biçimde çalıştı, yazarlık kursları yoluyla yeni kuşak öykücülerin yetişmesine katkıda bulundu, birçok edebi eleştiri kaleme aldı ve şu yapıtlarını yayımladı: Masum-e Pencom (Beşinci Masum, 1980), Cobbe Xane (Cüppe Evi, 1983), Hadis-e Mahigir ve Div (Balıkçı ile Devin Öyküsü, 1984), Devazdeh Rox (On iki Çehre, 1990) adlı senaryo ve Ayeneha-ye Derdar (Kapılı Aynalar, 1992) adlı roman. Şehzade İhticab İran’da günümüze kadar on bir baskı yaptı. On birinci baskıya uzun yıllardan sonra 2001 yılında izin verildi. Şehzade İhticab filmiyse aynı yıl Xane-ye Sinema’da (Sinem Evi) bir kez gösterildi. İran çağdaş edebiyatının en başarılı temsilcilerinden olan Huşeng Golşiri 2000 yılında altmış üç yaşında öldü.