AĞRI - ÊŞ_{Nirxandinên Tibbî, Felsefî û Terapôtîk Li Ser Diyardeyeke Bingehîn}

Doğduğu 20. yüzyılı baştan sona yaşayan Hans-Georg Gadamer’in felsefi hermeneutiği, elbette metinler ve akademik hayat ile sınırlı değildir, aksine disiplinleri aşan karakterinden dolayı anlama felsefesi, yaşamın bizzat kendisiyle ilgilenir. Bu ilginin odak noktalarından birisi de, sağlık ve sağlığın eksilip uzaklaşması olarak ağrılı yaşamdır. Heidelberg Üniversitesi Tıp Fakültesi Ortopedi Kliniği’nce 11 Kasım 2000 tarihinde düzenlenen “Ağrılar” konulu konferans, farklı görüş açılarını bir araya getirdi. Konferanstaki felsefi provokasyon, ağrıyı ömür boyu ödev olarak belirliyordu. Bu konferans metninde Gadamer’in serbest, canlı konuşması olarak söyleşisi, “ağrı” fenomenine tıbbi ve terapötik açıdan yaklaşan fikirlerle buluşur ki acı çek[tir]en yaşam, işte disiplinlerarası bağlamda sadece farklı yorumlara varmaz, aynı zamanda birlikte-yaşama-dünyalarının farklı dillerine gelir, tıpkı benzeştirici zihniyetten sıyrılıp yaşamın bedensel ağrılarını hayatın vücutsal sızısına şimdi farklı akıtan şu iki, akrabalık bağı uzak, ama komşu dilde olduğu gibi.

Hermeneutîka felsefî ya Hans-Georg Gadamerê ku di destpêka sedsala bîstan de çêbûye û ew seranser jiye, helbet ne bendkirî ye bi metnan û jiyana akademik ve, lê felsefa fêmkirinê ji ber karakterê xwe yî ji ser disîplînan re, bi jiyanê bi xwe re têkildar e. Yek ji xalên vê nîvenda tekildarbûnê ye tenduristî û jiyana bi êş wek der-vekişandina tenduristiyê. Konferansa li ser “Êşan”, ku hatiye lidarxistin roja 11ê Mijdara 2000an ji aliye Klînîka Ortopedî ya Fakûlta Tibbê ya Zanîngeha Heidelberg, goşeyên cuda yên dîtinan anîn ba hev. Provokasyona li konferansê, êş weke sparteka daîmî tayîn dikir. Hevpeyvîna Gadamer wek axaftina wî ya serbest û zindî di vê metnê konferansê de rast tê li ramanên bi lênêzbûnek ji goşeya tıbbî û terapôtîk ber bi diyardeya “Êş”ê ve, ku jiyana janbar eve di benda navdisîplîniyê de ne tenê digihe şîroveyên cuda, lê herweha tê zimanên dinyayên-pevrejînê, mîna wan her du zimanên dûr ji girêka mervatiyê, lê cîran ku vedikişin ji zihniyeta mînander û neha jevcihê didine herikandin êşên bedenî yên jiyanê ji jana jînlaşê heyatê re.